Piše: Vida Ognjenović

Dobričin prsten, nagrada koja se dodeljuje glumcu za životno delo, sada već predstavlja jednu vrstu plemićkog grba koja se po zaslugama nasleđuje u velikoj glumačkoj porodici našeg teatra.

Žiri je ove godine jednoglasno odlučio da to priznanje ponese Rade Marković, klasik među glumcima, umetnik čije klasično majstorstvo godine samo potvrđuju. Svojom negovanom pojavom, modernim shvatanjem pozorišta i načina igre Rade Marković je svojedobno uneo nove, slobodnije tonove u glumački izraz kod nas, oslobodio ga epskih i sevdalijskih nanosa, ublažio socrealističku poruku i vratio scenskom stavu i govoru prirodnu toplinu, sjaj i ironiju.
Odigrao je obiman repertoar, na stotine različitih likova u pozorištu, na filmu, televiziji i radiju, od kojih se mnogi s razlogom nalaze u antologiji našeg pozorišta. Uloge je gradio studiozno, maštovito, sigurno, sa scenskom otmenošću koju je davao i prostodušnom Nikoletini Bursaću, i Šekspirovim junacima, i Joakimu Vujiću, i venecijanskom Duždu, baš kao i nekom spadalu iz scenskog panoptikuma Aleksandra Popovića.
Rade Marković je višestruko uticao na pozorišni život. Glumio je i režirao. Bio je zvezda prvog modernog pozorišta u doba procvata propagandnog realizma, formirao je slobodnu trupu u vreme kad je pozorišni život bio pod okriljem i strogom paskom države. Otkrivao je mlade pisce, provocirao pozorišnu učmalost. Snimao je filmove i televizijske drame, kod nas i u inostranstvu, putovao, dobijao nagrade, a sada, kao profesor glume, prenosi studentima svoja znanja.
Sve je to činio i čini na svoj jednostavan, majstorski način, glumački pouzdano, a smelo i provokativno, po meri svog velikog dara i majstorstva.
I zato kažemo sa zadovoljstvom i radošću: Dobričin prsten je ove godine pripao jednom klasiku među glumcima. Čestitamo.

Žiri: Mira Stupica, predsednik, Marija Crnobori, Olivera Marković, Vida Ognjenović, Ljuba Tadić, Ljubomir Draškić i Zoran Stošić, predstavnik Zlatare Majdanpek.