Žiri nagrade Dobričin prsten doneo je jednoglasnu odluku da se nagrada Dobričin prsten za 1983. godinu dodeli Zoranu Radmiloviću za životno delo.

Zoran Radmilović spada u red onih glumaca koji se većod svojih prvih uloga iskazuje kao svojevrstan umetnik modernog izraza i senzibiliteta.
Radmilović ima posebno čulo, istančan refleks za sve one naoko beznačajne komične deformacije koje prate život. I jedan dar gotovo još ređi: smisao za blagu humanu parodiju koja zaseca u samu suštinu stvari. Njegove uloge se odigravaju u nama dok on svesno ostaje na pozornici u korist istine. Do njega se bila zaboravila igra kao osnov pozorišne egzistencije. Zoran Radmilović ponovo uvodi igru kao suštastvo pozorišnog čina, menja pozorište u stvarnost i danas, omogućuje mu neposrednost detinjstva i vraća igru kao osnovni oblik saznavanja. On energiju pisca i vremena u kome jesmo prenosi bez ostatka u gledaoca. Nalazi ritmički iznenađujuće nijanse, ukida granice glume i humora, pisane i usmene dramaturgije, briljira u gotovo svim situacijama i svojim izvornim talentom i superiornom igrom uspostavlja neraskidiv kontakt između publike i scene.

Pre svega, Radmilović živi u svesti pozorišne publike kao Kralj Ibi i Radovan Treći. S prvom ulogom bio je moćan i smišljen, podao i detinjast, mudar i prevrtljiv, besraman, lakrdijaški i stravični Kralj Ibi, a sa Radovanom, koga i danas igra, vrcav i nepresušan.
Ali, postoji još jedan Zoran Radmilović. Neobično precizan, jasan, intelektualan. To je Radmilović u ulogama koje ne dozvoljavaju improvizaciju: Vuk Rsavac (Beton i svici), Malvolio (Bogojavljenska noć), Sadiban (Sprovod), Trigorin (Galeb), Kapetan (Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji), Ahmet Nurudin (Derviš i smrt), Žan Batist Poklen Molijer (Molijer), Miloš Obrenović (Oj, Srbi'o, nigde 'lada nema), Gajev (Višnjev sad), Profesor Filip Filipović (Pseće srce), Laza Kostić (Santa Maria della salute)...

Sjajne su i njegove kreacije u televizijskim dramama Ujka Vanja, Džangrizalo, Drveni sanduk Tomasa Vulfa, Paviljon VI, zatim serijama Baksuz, Rađanje radnog naroda, Ceo život za godinu dana, Više od igre, Kože, pa u desetak igranih filmova i bezbroj radio ostvarenja.

Duboko smo uvereni ga je Dobričin prsten otišao u prave ruke, na ruku glumca Zorana Radmilovića, glumca one najređe i najplemenitije vrste.

Žiri: Mira Banjac, Mira Stupica, predsednik, Milan Vukos, Milenko Maričić, Vladimir Stamenković, potpredsednik, Dragovan Jovanović, dr Prvoslav Ralić i Zoran Stošić, predstavnik Zlatare Majdanpek.

U Beogradu, 3.11.1983.